Πτώμα..

Σέρνω το πτώμα μου
από καρέκλα σε καναπέ
κι από κρεβάτι σε ξαπλώστρα
τίποτα δεν το ταράζει πια
σαπίζει στο χρόνο
χωρίς μέλλον, χωρίς παρόν

κι αν κάποτε μια μνήμη
έφεγγε κάπου στο παρελθόν
τώρα χάθηκε κι αυτή
δεν θυμάμαι, δεν σκέφτομαι
δεν περιμένω, απλά μεταφέρω
το τίποτά μου στο χώρο

αλλάζω συντεταγμένες στο "είμαι"
άλλοτε κοιτάω τον ήλιο
κι άλλοτε το φεγγάρι
στο φως, το βλέμμα απλανές
στο σκοτάδι, χαζεύω το μαύρο
άραγε αναπνέω..;

μ ένα μολύβι ενώνω τελείες
μετράω το χρόνο
χωρίς αυτός να περνά
κι όλο κάτι μου λέει
στο χαρτί, το τελικό σκιτσάκι
εδώ το χαμόγελο και η σκιά εδώ..