Καλό καλοκαίρι..

Καλό καλοκαίρι σε όλους! Να περάσετε υπέροχα όπου κι αν πάτε, ό,τι κι αν κάνετε. Εμένα με περιμένει ο στρατός τον Αύγουστο, οπότε ίσως εξαφανιστώ για κάμποσο καιρό.. Μέχρι τότε θα τριγυρνάω κάπου στην Πάρο, χεχε! Θα επανέλθω στο μέλλον όμως. Να είστε όλοι καλά :)

"η ωρίμανση των συνθηκών", "το σωστό timing"

Ακούμε πολλές φορές ότι στις διάφορες υποθέσεις μας, που πάνε ή δεν πάνε καλά, παίζει ρόλο το σωστό timing.
Αυτή η έκφραση ακούγεται πολύ φλου θα λέγαμε. Ποιος είναι αυτός που ορίζει αν το χρονικό πεδίο στο οποίο γίνεται ο,τιδήποτε, είναι σωστό ή όχι? Προσπαθώντας να βρω μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα, κατέληξα στο ότι το αποτέλεσμα μπορεί να κρίνει αν κάτι έγινε όταν έπρεπε και όχι νωρίτερα ή αργότερα.
Στη φύση, όταν αυτή τουλάχιστον λειτουργούσε σωστά, αλλά και τώρα έστω και με μία χρονική απόκλιση, ορισμένα δέντρα χάνουν τα φύλλα τους το χειμώνα, άλλα ανθίζουν την άνοιξη ή ακόμη και κάθε πρωί με το φως του ήλιου, για να "ξανακλείσουν" το βράδυ. Αυτές οι διαδικασίες προσδιορίζονται από την ανάγκη των φυτών να αναπτυχθούν και να επιτελέσουν το ρόλο, ο οποίος είναι δωσμένος σε αυτά από την αρχή (ένστικτο στα ζώα).
Άραγε έχουμε κι εμείς κάποια δωσμένη κατεύθυνση με βάση την οποία μπορούμε να κρίνουμε πότε είναι η σωστή στιγμή για να πράξουμε το ο,τιδήποτε? Και αν ναι, τότε γιατί μετά να γυρνάμε πίσω και να λέμε ότι δεν έπρεπε αυτό να γίνει τώρα ή ότι το αργήσαμε? Αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπινος χρόνος δεν έχει τόση εξάρτηση από έναν σκοπό. Δηλαδή ο σκοπός μιας πράξης του, δεν προσδιορίζει και τα χρονικά όρια που αυτό πρέπει να γίνει. Ωστόσο, συνήθως τρώμε το μεσημέρι, κοιμόμαστε το βράδυ, αναπνέουμε σε σταθερή χρονική βάση. Από αυτά τα παραδείγματα βλέπουμε ότι η αναπνοή είναι αυστηρά καθορισμένη χρονικά, ενώ ο ύπνος έχει μεγαλύτερα περιθώρια παρέκλισης. Μπορούμε να κοιμηθούμε τρεις ώρες, μετά να ξανακοιμηθούμε σε μια μέρα και για πέντε ώρες. Αν το δούμε γενικά πάντως, όλες οι βιοτικές μας ανάγκες είναι λίγο εως πολύ χρονικά οριοθετημένες, έστω και σε μη σταθερά πλαίσια. Αυτό συμβαίνει προφανώς διότι μία ανώτερη δύναμη μας καθιστά ανέφικτη την εξ ολοκλήρου φυγή από αυτά τα περιθώρια (εκτός κι αν το αίσθημα επιβίωσης εκλείψει τελείως..).
Τι γίνεται στην περίπτωση μη βιοτικών καθαρά αναγκών, που όμως καθορίζουν τη ζωή μας σε τεράστιο βαθμό (καλώς ή κακώς)? Ποιος θα μας πει πότε είναι το σωστό timing για να πραγματοποιηθούν? Για παράδειγμα, πότε πρέπει ένας γονέας να λέει στο υιοθετημένο παιδί του την αλήθεια για το παρελθόν του, ή πότε η χρονική ζυγαριά θα είναι έτοιμη να ισορροπήσει την πρόταση γάμου σε μία κοπέλα από τον σύντροφό της? Είναι άραγε τα συναισθήματα μας οι μόνοι κριτές σε αυτές τις περιπτώσεις και πότε μπορούμε να πούμε ότι αυτά είναι αρκετά ώριμα ώστε να τα εμπιστευτούμε?
Πολλές ερωτήσεις, που αν δούμε προσεκτικά σχηματίζουν εκείνο το ατελείωτο μοτίβο του ίδιου προσώπου όταν κατοπτρίσει το είδωλο του από έναν καθρέφτη σε άλλον καθρέφτη. Όμως ακόμη κι εκείνα τα άπειρα είδωλα των ειδώλων, αν παρατηρήσουμε, φτάνει ένα σημείο που μικραίνουν τόσο που δεν ξεχωρίζει στο τέλος τίποτα παρά μια θολή επιφάνεια. Ένα τρένο που ναι μεν είναι άπειρο, αλλά για τα μάτια μας έχει όρια.
Έτσι μπορούμε να παρομοιάσουμε πως είναι και τα συναισθήματά μας σε μία τέτοια κατάσταση. Αυτό για το οποίο είμαστε τελικά σίγουροι σχεδόν ποτέ δεν είναι το πρώτο συναίσθημα που γεννιέται μέσα μας. Όμως μπορούμε να πούμε ότι τόσο πιο ώριμο είναι ένα συναίσθημα, όταν δεν έχει πολλές "συνέχειες". Άρα και πιο ώριμο το άτομο που μπορεί να αναγνωρίζει αυτά τα συναισθήματα έγκαιρα.
Όλοι μας καλούμαστε σε δεδομένες στιγμές να πατήσουμε το start ή το stop στο χρονόμετρο των δραστηριοτήτων της ζωής μας. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, διότι αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι μία προσεγγιστική παραδοχή και με βάση αυτή να κινηθούμε. Άμεσα η ευθύνη που πηγάζει από αυτό είναι πολύ μεγάλη και γι αυτό το λόγο υπάρχουν άτομα αποφασιστικά και άτομα αναβλητικά. Άτομα που προτρέχουν και άτομα που καθυστερούν. Όμως ποιος πραγματικά είναι αυτός που μπορεί να κατηγορήσει αυτόν που έπεσε έξω στο timing? Κανείς. Συνεπώς, η ουσία δεν είναι αν θα πετύχουμε στο σωστό timing, αλλά αν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτό, είτε πέσαμε μέσα είτε έξω.

Το θέμα αυτό δεν πίστευα ότι θα γίνει τόσο πολύπλοκο και συγχωρέστε με αν χάθηκα κάπου ανάμεσα στους συνειρμούς που πραγματικά μου "επιτέθηκαν"... Ίσως επανέλθω κάποια άλλη στιγμή με πιο καθαρό μυαλό... μάλλον δεν ήταν το σωστό timing, ειδικά αν κρίνω απ τη ζαλάδα που έχω...!

Κατσουράνης: παρών - απών

Δεν ξέρω τι θα πουν οι φωστήρες για το σύστημα, για το Ρεχάγκελ για τον Αντωνάκη που πήγε να μαζέψει βρούβες στο γκολ, αλλά η ουσία είναι μία. Ο Κατσουράνης ήταν απών και από τα δύο παιχνίδια. Ο άνθρωπος που έτρεχε, έκοβε, πάσαρε, έκανε φάσεις στο παρελθόν (ασυζητητί στο προηγούμενο euro), εμφανίστηκε όχι απλά κατώτερος του αναμενομένου, αλλά απλά δεν υπήρξε σε κανένα από τα δύο ματς. Άσχετα από τις ικανότητές τους οι υπόλοιποι παίχτες, ό,τι ήταν δυνατό το έκαναν. Δεν υπήρχε καθαρό μυαλό και στο κάτω κάτω αυτό μπορούν, αυτό κάνουν. Ο συγκεκριμένος όμως ούτε καν τη φανέλα δεν ίδρωσε, και αν το έκανε το έκανε πραγματικά προς έκπληξη όλων, εντελώς άσκοπα. Φυσικά δεν φταίει μόνο αυτός που δε μπορούμε να βάλουμε με 4-5 προσπάθειες τη μπάλα γκολ, αλλά το να παίζουμε με 10 παίχτες και στα δύο ματς είναι λυπηρό. Δεν ξέρω αν μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω ο συγκεκριμένος παίχτης απο δω και πέρα, αλλά εμένα τουλάχιστον μου θυμίζει γέρικο σκυλί πια, αν και δεν είναι τόσο μεγάλος. Δεν είναι και περίπτωση ντεφορμαρίσματος, αφού γενικά τα τελευταία δύο χρόνια εμφανίζεται πολύ πολύ πεσμένος. Είναι κρίμα.
Αυτά. Ελπίζω στο τελευταίο ματς ο προπονητής να δώσει ευκαιρίες και σε άλλους παίχτες να αγωνιστούν, οι οποίοι ίσως να έχουν μεγαλύτερη όρεξη. Όσο για τον Κατσουράνη, του εύχομαι να ξαναβρει τον εαυτό του, αν και δεν τον βλέπω και πολύ πρόθυμο για κάτι τέτοιο.

Πήρε Σκόκο η ΑΕΚ!!!

Πολύ μεγάλη μεταγραφή για την ΑΕΚάρα ο Ignacio Scocco!! Μπράβο στο Ντέμη και σε όποιον άλλο βοήθησε για να έρθει!! Πληροφορίες και video για τον 23χρονο άσο στα παρακάτω link:

http://en.wikipedia.org/wiki/Ignacio_Scocco
http://www.youtube.com/watch?v=EiWltG5hTPU

Ο εγωισμός - θυματοποίηση*

"Ο εγωισμός έχει δύο δρόμους να ακολουθήσει, προκειμένου να ξεδιψάσει τις αξεδίψαστες ανάγκες του. Δύο τρόπους για να ικανοποιήσει το διαρκώς ανικανοποίητό του. Θα τους θυμάμαι σαν μοτίβο επαναλαμβανόμενο σε κάθε ευκαιρία. Πρώτο: Με το να είμαι αξιοθαύμαστος. Και δεύτερο, στην περίπτωση που δεν κατορθώνω το πρώτο: Με το να είμαι αξιολύπητος.
Η θυματοποίησή μου, η έκθεση και η περιφορά του πόνου μου, της ατυχίας μου, της συμφοράς μου, ελκύει την προσοχή, την φροντίδα και - γιατί όχι - τον ποθητότατο θαυμασμό των άλλων. Όσο πιο άτυχος και βασανισμένος καταντώ, τόσο και πιο ηρωικός στα μάτια των τρίτων. Είναι μια ύπουλη τακτική για να γίνω τελικά το κέντρο του μικρόκοσμού μου. Του μίζερου μικρόκοσμου όπου έχω συρρικνώσει το άπειρο σύμπαν σαν βραστή πατάτα μες τη χούφτα μου και το ελέγχω κατά βούληση. Ο ναρκισσισμός άλλωστε δεν ηδονίζεται μόνο με την έπαρση, ηδονίζεται εξίσου και με τις ταπεινολογίες."

* από το βιβλίο "ο παλιάτσος και η Άνιμα" της Μάρως Βαμβουνάκη

Ο κλασικός, ο μακάκας, ο Έλληνας.

Πολύ ωραία τα λέει!! Left click on the title.

Περασμένες τρεις... (ποίημα)

περασμένες τρεις

δάση με μπλε, κόκκινα, μαύρα δίχτυα
ποτάμια, μονοπάτια ελευθερίας
ουρανοί στερεωμένοι στην άμμο

"μελωδίες κρυφανασαίνουν"

διαβάτες κεριά σβησμένα
λέξεις φοβισμένες
μολυβένια στρατιωτάκια

"χορός στη φωτιά"

μέρες δίδυμα παιδιά
φτερά σκορπισμένα στη γη
αστέρια δακρυσμένα

"ανεμίζει η καρδιά"

φυγή στην αλήθεια
ο ήλιος γκρεμός,
γκρίζος θολωμένος νομοθέτης

περασμένες τρεις..

Greece forever!!!!

Ευτυχώς η ελληνική νοοτροπία διατηρείται ακόμη και στη Μύκονο του 2008!! Είχα αρχίσει να ανησυχώ ότι με τόσο τουρισμό θα αλλοιωθούν αυτά τα παραδοσιακά πλέον στοιχεία πολιτισμού, όπως το παραπάνω!!

Επιτέλους τερματοφύλακας!!

Δεν το πίστευα ότι θα πέρναμε - ΑΕΚ - τέρμα τελικά.. Αυτός ο Αργεντινός (Saja) δείχνει καλός. Φυσικά στην πράξη κρίνονται όλα, αλλά το παρελθόν του δείχνει ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι πολύ καλό. Έχω ένα κόλλυμα με τη θέση του τερματοφύλακα. Τη θεωρώ τη σημαντικότερη απ όλες τις θέσεις κι αυτό γιατί, όπως και στη ζωή, είναι η βάση για να χτίσεις επάνω τα υπόλοιπα. Αν η βάση είναι σκάρτη, τότε αργά η γρήγορα θα καταρεύσει το οικοδόμημα.
Το ποδόσφαιρο άλλωστε, δεν λένε τυχαία ότι είναι βγαλμένο από τη ζωή.. Κάθε φάση αποτελεί ταυτόχρονα και ένα στιγμιότυπο της ζωής..! π.χ. Σουτ και η μπάλα στο δοκάρι, η γκόμενα που κοίταζες και σε κοίταγε κι όταν συστηθήκατε, είπε "χαίρω πολύ, Βαγγέλης"...

Κρυφά απ το χρόνο..

Ωραία θα ήταν να μπορούσαμε λέει να κάνουμε κάποια πράγματα κρυφά απ το χρόνο. Όχι όλα, αλλά μερικά. Για παράδειγμα να πατούσαμε ένα κουμπί και να κρατάγαμε ένα ωραίο συναίσθημα μακριά απ τη φθορά του χρόνου. Μα πως το συναίσθημα μπορεί να βιωθεί μακριά απ το χρόνο? Υπάρχει άραγε αυτή η δυνατότητα? Η λογική μου λέει stop εδώ.. Είναι αργά, νυστάζω και το μόνο που δεν θα κάνω τώρα είναι να της πάω κόντρα. Αν έχετε αυπνίες μπορείτε να αναρωτηθήτε λίγο επάνω σε αυτό το ζήτημα. Θα νυστάξετε σίγουρα! Όσο για μένα.. πάω να ονειρευτώ, φλερτάροντας με τον ύπνο. Τη μόνη άμεσα προσιτή ψευδαίσθηση του "κρυφά απ το χρόνο"... Καληνύχτα!