Η ντροπή δεν έχει όρια.... (ΑΕΚ)

Δυστυχώς η ΑΕΚ αποτελεί πλέον ομάδα κατώτερου επιπέδου και τίποτα δε μπορεί να γίνει στο άμεσο μέλλον για ν αλλάξει αυτό.... Το μόνο που έχει απομείνει να δούμε, είναι να παλεύουμε για τη σωτηρία στο τέλος....

Με ουκρανία στα μπαράζ...

φαινόμενο!! Kseniya Simonova

Είναι εκπληκτική!!

τηλεοπτικά πρόσωπα με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.... ΑΥΤΙΑΣ!!

Κι όμως συμβαίνει. Και θεωρώ ότι μόνο μια διαταραγμένη προσωπικότητα θα μπορούσε να έχει αυτή τη συμπεριφορά. Δεν έχω λόγια...

Σε κοιτάζω

Ξανά και ξανά σε κοιτάζω
και δεν ξέρω αν είναι η ματιά
τα χείλη σου δεν ξέρω αν είναι
που μιλάνε και νιώθω χαρά

Μικρά βήματα αφήνουν
στο πάτωμα μια ζωγραφιά
χρώματα πίσω ακολουθούν
φευγάτη η δική σου σκιά

στην ανάσα ο χτύπος
με ορμή ξεφυσά
η καρδιά κλειδωμένη
ελευθερία απο σένα ζητά

Ξανά και ξανά σε κοιτάζω
και δεν ξέρω αν η ώρα μετρά
ο χρόνος χάθηκε κάπου
σε ξέμπλεκα μαύρα μαλλιά..

Πτώμα..

Σέρνω το πτώμα μου
από καρέκλα σε καναπέ
κι από κρεβάτι σε ξαπλώστρα
τίποτα δεν το ταράζει πια
σαπίζει στο χρόνο
χωρίς μέλλον, χωρίς παρόν

κι αν κάποτε μια μνήμη
έφεγγε κάπου στο παρελθόν
τώρα χάθηκε κι αυτή
δεν θυμάμαι, δεν σκέφτομαι
δεν περιμένω, απλά μεταφέρω
το τίποτά μου στο χώρο

αλλάζω συντεταγμένες στο "είμαι"
άλλοτε κοιτάω τον ήλιο
κι άλλοτε το φεγγάρι
στο φως, το βλέμμα απλανές
στο σκοτάδι, χαζεύω το μαύρο
άραγε αναπνέω..;

μ ένα μολύβι ενώνω τελείες
μετράω το χρόνο
χωρίς αυτός να περνά
κι όλο κάτι μου λέει
στο χαρτί, το τελικό σκιτσάκι
εδώ το χαμόγελο και η σκιά εδώ..

"Η μάχη του πρωινού..."

Μεναγάκη ή Χαριτάτος - Καραμέρος?? Ιδού το ερώτημα που με βασανίζει από την προηγούμενη Δευτέρα, μέρα έναρξης των πρωινών εκπομπών και των μεσημεριανών ξεκατινίστικων. Ποιες εκλογές, ποια προβλήματα?? Αν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με αυτά (τυπικά είναι σοβαρότερα, στην ουσία... μηδέν στο πηλίκιο...), τη στιγμή που η Ελένη δείχνει σημάδια πτώσης.

- Γιατί μόνο στην πρεμιέρα της, έπιασε κορυφή?
- Γιατί από την Τρίτη και μετά πέφτει, βλέποντας και τη διαφορά της από το "ανυπέρβλητο" δίδυμο του αντέννα να αυξάνει συνεχώς?

Ερωτήματα που ειπώνονται με δυσκολία και χαρακτηριστική ανησυχία για το αύριο, από τη Βάσια Λόη.
Ερωτήματα που με βασανίζουν, με κάνουν να στριφογυρνάω τα βράδια στον ύπνο μου, να μονολογώ στον ξύπνιο μου, να κλαίω κρυφά μην βρίσκοντας απάντηση.

Κάποιοι λένε ότι το να μακιγιάρεις τη Λίτσα Πατέρα, live, είναι τόσο πρωτοποριακό, όσο το να κάνεις την ανάγκη σου σε δημόσια θέα, που κυριολεκτικά βίδωσε το κοινό μπροστά στο γυαλί. Κάποιοι άλλοι το στηρίζουν στο ότι οι νοικοκυρές φτιάχνονται βλέποντας τα δύο αγόρια να παρουσιάζουν μόδα. Είναι όμως αυτά τα πραγματικά αίτια?
Η Ελένη διατηρεί το γέλιο που την έκανε γνωστη. Μάλιστα γελάει πια χωρίς λόγο (αν ποτέ είχε κάποιο...). Σπρώχνει μέχρι τελικής πτώσως και συνεχίζει να ρωτάει αν η καρέκλα είναι άνθρωπος για να έχει πόδια. Στ αλήθεια, γιατί αυτά τα μυστικά της πετυχημένης συνταγής της Ελένης, δεν την κρατούν στην κορυφή? Γιατί????

Τα μεσημεριανά σύσσωμα επιτήθενται στην βασίλισσα του πρωινού, χωρίς όμως να δίνουν απαντήσεις. Έτσι φαίνεται τους πρόσταξαν φέτος. Κι αυτοί ως άλλοι κυνηγοί κεφαλών, με πάθος και σθένος ίδιο με του Αλέξη Ζορμπά (που λέει και το τραγούδι...) όρμησαν να κατασπαράξουν την ...ανυπεράσπιστη ξανθιά.

"Η μάχη του πρωινού". Μια μάχη που με κρατά σε εγρήγορση, γιατί από την έκβασή της θα κριθούν πολλά. Άραγε θα οδηγεί η Ελένη κάμπριο ή τζιπ του χρόνου? Οι Χαριτάτος - Καραμέρος θα είναι το επόμενο καλοκαίρι στο "καλημέρα με τον αντέννα", που με κρατούσε μακριά απ την τηλεόραση όλο το πρωί? Δεν το ξέρουμε.

Αναμένω κι εγώ μαζί με χιλιάδες πολιτών τη συνέχεια και ξέρω πια με σιγουριά, ότι αν μας έβλεπε κάποιος που πέθανε γι αυτή τη χώρα από κάπου, θα μετάνιωνε οικτρά γι αυτή του την "απερισκεψία"...

MICHAEL JACKSON DIED....

http://edition.cnn.com/2009/SHOWBIZ/Music/06/25/michael.jackson/index.html

Αχ ρε Αεκαρα....

Γιατι? Κερδίζεις 2-0 σε ισοφαρίζει, κερδίζεις 3-2 στο 90+++, το τρως στο 90++++++.... Χάνει μέχρι και ο φαλάκρας πέναλτι, ο κηπουρός τα τρώει ακόμη και αφού τα έχει πιάσει και όμως... Γιατί ρε Αεκάρα?? Δε μας λυπάσαι? Έχουμε δει ήττες λόγω διαιτητή, λόγω μαλακίας, λόγω ανικανότητας, λόγω καιρού, λόγω έδρας, λόγω προπονητή... Αλλά αυτό το σημερινό δε χαρακτηρίζεται... Και βάλαμε γκολάρες...

Τελοσπάντων,πέρα απ την οπαδική πικρία, δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω αυτά που ένιωσαν όσοι είδαν το ματς σήμερα... Το άθλημα αυτο απλά είναι όλες οι τέχνες και όλη η επιστήμη μαζί. Απέδειξε γιατί είναι ένας από τους λόγους που αξίζει κανείς να ζει. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, το σημερινό ξέφυγε από τα όρια του παιχνιδιού... Γι αυτό και υποκλίνομαι σε κάθε λεπτό αυτού του αγώνα. ΕΖΗΣΑ παρακολουθώντας το!

* Για πάντα Αεκάρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

2 ποιήματα

τα 2 αυτά ποιήματα του αδερφού μου του Κώστα, αποτελούν πολύ καλή ευκαιρία να ξαναζωντανέψει το σκουριασμένο blog μου.. τον ευχαριστώ!

ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

Λέξεις πλαστικές, γκρίζες χωρίς αγκάθια τριανταφυλλιές

Σάπια τροφή, κενά μυαλιά, μαύρες ψυχές

Δραχμή δίχως αξία η αγάπη, τραύμα δίχως γιατρειά η απάτη.

Γέμισε ο κόσμος κυνηγούς ενός ψόφιου θηράματος, μιας ανύπαρκτης ελπίδας,

Εθισμένους στο φτηνό, στο βρώμικο, στο ασήμαντο,

Τυφλούς στο ιδανικό, στο ανθρώπινο, στο τεράστιο.

Δε νιώθεις καλά, μοναξιά, θλίψη, απόγνωση,

Να ζήσεις προσπαθείς με όπλο τη σκέψη, μα αν θες πραγματικά να επιβιώσεις,

Πάρε τη σφεντόνα σου και σκότωσε το γίγαντα μέσα σου…

Σκακιέρα

Μια σκακιέρα η ζωή

Γεμάτη βασιλιάδες

Κι ένα μονάχα πιόνι,

Εσένα…

Μόνο μπροστά να προχωράς

Είσαι αναγκασμένος

Ένα βήμα τη φορά

Ένα βήμα δίχως επιλογή…

Στο τέλος για να φτάσεις

Η δόξα τους να σου δοθεί…

Μα ποιος στ’ αλήθεια είναι αυτός

Που ως εκεί θα φτάσει

Χωρίς να φαγωθεί;