"Η μάχη του πρωινού..."

Μεναγάκη ή Χαριτάτος - Καραμέρος?? Ιδού το ερώτημα που με βασανίζει από την προηγούμενη Δευτέρα, μέρα έναρξης των πρωινών εκπομπών και των μεσημεριανών ξεκατινίστικων. Ποιες εκλογές, ποια προβλήματα?? Αν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με αυτά (τυπικά είναι σοβαρότερα, στην ουσία... μηδέν στο πηλίκιο...), τη στιγμή που η Ελένη δείχνει σημάδια πτώσης.

- Γιατί μόνο στην πρεμιέρα της, έπιασε κορυφή?
- Γιατί από την Τρίτη και μετά πέφτει, βλέποντας και τη διαφορά της από το "ανυπέρβλητο" δίδυμο του αντέννα να αυξάνει συνεχώς?

Ερωτήματα που ειπώνονται με δυσκολία και χαρακτηριστική ανησυχία για το αύριο, από τη Βάσια Λόη.
Ερωτήματα που με βασανίζουν, με κάνουν να στριφογυρνάω τα βράδια στον ύπνο μου, να μονολογώ στον ξύπνιο μου, να κλαίω κρυφά μην βρίσκοντας απάντηση.

Κάποιοι λένε ότι το να μακιγιάρεις τη Λίτσα Πατέρα, live, είναι τόσο πρωτοποριακό, όσο το να κάνεις την ανάγκη σου σε δημόσια θέα, που κυριολεκτικά βίδωσε το κοινό μπροστά στο γυαλί. Κάποιοι άλλοι το στηρίζουν στο ότι οι νοικοκυρές φτιάχνονται βλέποντας τα δύο αγόρια να παρουσιάζουν μόδα. Είναι όμως αυτά τα πραγματικά αίτια?
Η Ελένη διατηρεί το γέλιο που την έκανε γνωστη. Μάλιστα γελάει πια χωρίς λόγο (αν ποτέ είχε κάποιο...). Σπρώχνει μέχρι τελικής πτώσως και συνεχίζει να ρωτάει αν η καρέκλα είναι άνθρωπος για να έχει πόδια. Στ αλήθεια, γιατί αυτά τα μυστικά της πετυχημένης συνταγής της Ελένης, δεν την κρατούν στην κορυφή? Γιατί????

Τα μεσημεριανά σύσσωμα επιτήθενται στην βασίλισσα του πρωινού, χωρίς όμως να δίνουν απαντήσεις. Έτσι φαίνεται τους πρόσταξαν φέτος. Κι αυτοί ως άλλοι κυνηγοί κεφαλών, με πάθος και σθένος ίδιο με του Αλέξη Ζορμπά (που λέει και το τραγούδι...) όρμησαν να κατασπαράξουν την ...ανυπεράσπιστη ξανθιά.

"Η μάχη του πρωινού". Μια μάχη που με κρατά σε εγρήγορση, γιατί από την έκβασή της θα κριθούν πολλά. Άραγε θα οδηγεί η Ελένη κάμπριο ή τζιπ του χρόνου? Οι Χαριτάτος - Καραμέρος θα είναι το επόμενο καλοκαίρι στο "καλημέρα με τον αντέννα", που με κρατούσε μακριά απ την τηλεόραση όλο το πρωί? Δεν το ξέρουμε.

Αναμένω κι εγώ μαζί με χιλιάδες πολιτών τη συνέχεια και ξέρω πια με σιγουριά, ότι αν μας έβλεπε κάποιος που πέθανε γι αυτή τη χώρα από κάπου, θα μετάνιωνε οικτρά γι αυτή του την "απερισκεψία"...