Στρατός...

Στις 13 του μηνός κλείνω τρεις μήνες στρατό.. Αν με ρωτήσετε τι έχω αποκομίσει μέχρι τώρα, θα σας απαντήσω πολύ απλά: ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
Απέραντη ηλιθιότητα και μόνο, είναι το κυρίως χαρακτηριστικό της καθημερινότητας στο στρατό, στην οποία αν δεν ενδώσεις αργά ή γρήγορα θα έχεις πρόβλημα. Το πρόβλημα φυσικά δεν έγκειται στις γελοίες απειλές και άναρθρες κραυγές των ανωτέρων αλλά στην έστω και 1 ώρα παραπάνω που θα υποχρεωθείς να μείνεις εκει μέσα.
Επ.Οπ. να ξύνονται, ανθυπολοχαγοί να ονειρεύονται ότι η αποθήκη που τους έχουν χρεωμένη κάποτε θα χρειαστεί και για το σκοπό αυτό μέρα παραμέρα ξασκονίζουν (φυσικά δια μέσου των ταλαίπωρων φαντάρων..) σκηνές και αγγεία εστιάσεως, (υπο)διοικητές που γκαρίζουν από το καλημέρα μέχρι να πάνε σπίτι τους (δημόσιοι υπάλληλοι της χείριστης μορφής..) και κανα δύο ξέμπαρκοι που διατηρούν κάτι από ανθρώπινη συμπεριφορά με τα χίλια ζόρια, συνθέτουν ένα σύνολο τόσο παρακμιακό... Είναι να απορεί κανείς τι ρόλο μπορεί να έχει ο στρατός σήμερα, εκτός από την εκτροφία μιζαδόρων και την "σύσφιξη" των σχέσεων μεταξύ εκλογικού σώματος και βουλευτών...
Μόλις συνηδητοποιώ ότι ξόδεψα 10 λεπτά της άδειας μου για το στρατό.. παραείναι πολλά!!
Θα τα ξαναπούμε :)