1. Τι κάνεις όταν είναι πλέον αργά για να ξυπνήσεις?
Καταρχήν το "αργά" ενέχει μία άμεση εξάρτηση του γεγονότος που ήταν να συμβεί και στο οποίο έπρεπε να συμμετέχεις, με το χρόνο. Άρα.. Αν ήταν να πας στη δουλειά σου σήμερα και σε πήρε ο ύπνος, κάτσε και κοιμήσου και πας αύριο... Μη σου ξανατύχει στο καπάκι και αύριο, δεν θα χρειαστεί να ξαναπάς στη δουλειά. Αν ήταν να φας το μεσημεριανό κι εσύ έμπλεξες στην κίνηση, δεν πειράζει θα το φας λιγάκι μπαγιάτικο.. Αν έφτασες στο σήμερα χωρίς να έχεις ζήσει το χθες?? Δηλαδή κοιμόσουν και ξαφνικά κατάλαβες ότι υπάρχεις και μπορείς να ξυπνήσεις κιόλας... Τότε υπάρχουν 3 δρόμοι:
α) κάνε πως δεν το κατάλαβες και συνέχισε στην ανυπαρξία σου - σχετικά ανώδυνο αλλά και δύσκολο να το επιλέξεις στην περίπτωση που πλέον έχεις γνώση του ύπνου σου.. β) πλακώσου να καλύψεις το χαμένο έδαφος, κάνοντας ότι δεν έκανες, ενώ θα ήθελες να είχες κάνει - Σχετικά επώδυνο στην περίπτωση που έχεις επαρκή αντίληψη ώστε να διακρίνεις το γελοίο από το σοβαρό.. γ) Σουρώνεις αυτά που ήθελες να κάνεις, με αυτά που είσαι πλέον σε θέση να κάνεις και επιλέγεις καθαρά με βάση το βαθμό επιθυμίας σου γι αυτά - ανώδυνο ή επώδυνο ανάλογα με το βαθμό καθαρά προσωπικής ωριμότητας σου.
2. Το πρόβλημα με τα "θέλω" μας είναι το κατα πόσο βασίζονται σε προαπαιτούμενα "θέλω". Δηλαδή. Για να θέλεις να πας σε μια συναυλία, θα πρέπει να έχεις περάσει από το στάδιο να θέλεις να αγοράσεις ένα σιντί? και για να αγοράσεις ένα σιντί, θα πρέπει να έχεις περάσει από το στάδιο να έχεις ακούσει τυχαία κάπου μουσική και να σου άρεσε? Νομίζω πως ναι. Στην ουσία δεν μπορείς να επιθυμείς κάτι που δεν έχεις γνωρίσει. Επιθυμείς μόνο πράγματα, με έστω και ένα παραπάνω χαρακτηριστικό από το "επιμέρους" με το οποίο ήρθες σε επαφή. Κανένας δε λέει ότι κάποιος που επιλέγει να ακούει τους ήχους της φύσης αντί για μουσική έχει πρόβλημα, αλλά σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα ήταν γι αυτόν να υπάρξει σε ένα περιβάλλον που ουσιαστικά οι μόνοι ήχοι που απουσιάζουν είναι αυτή της φύσης... Επίσης κανείς δεν είπε ότι η διαρκής επιθυμία οδηγεί απαραίτητα και σε ανωτέρου επιπέδου "θέλω". Για παράδειγμα, οι διατροφικές μας συνήθειες. Μπορείς πάντα να πειραματίζεσαι, αλλά πάνω κάτω με τα ίδια υλικά και χωρίς να είναι σίγουρο το καλύτερο ή χειρότερο αποτέλεσμα..
3. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι συνταγές που επιβάλλεται να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου αν θες να μείνουν ζωντανές. Το παστίτσιο της μαμάς μου θα το φάω με την ίδια λαχτάρα, αν είμαι πεινασμένος, άσχετα αν αποτελεί πάντα την ίδια ακριβώς γευστική εμπειρία. Κι αυτό γιατί η πείνα θα παραμείνει πείνα με τα χρόνια. Στη φιλική, την ερωτική και ακόμη την συγγενική σχέση αυτό δεν ισχύει. Η ψυχοσύνθεση του καθενός με τα χρόνια μεταβάλλεται. Μπορεί να αναζητάμε πάντα την ευτυχία.. Αυτό όταν είμαστε παιδιά εξαντλείεται στο να αγοράσουμε κάτι που μας γυάλισε, όταν είμαστε έφηβοι στο να σπάσουμε κάτι που δεν μας άρεσε κτλ.. Αν δεν υπάρχει εξέλιξη στο χρόνο ομαλή για όλα τα "επιμέρους" μιας σχέσης, τότε αυτή δεν θα προχωρήσει. Θα καταντήσει αργά η γρήγορα νοσηρή. Το ότι τις περισσότερες φορές αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, ηθελημένα ή μη, από τους πόλους της οποιαδήποτε σχέσης, δεν αναιρεί το αδιέξοδο στο οποίο έχουν επέλθει.
4. Δεν έχεις ζήσει τη ζωή σου, δεν είναι αργά για να ξυπνήσεις. Μην περιμένεις ωστόσο ο χρόνος να σου κάνει την χάρη, να σε περιμένει να τον φτάσεις.. Πάντα μπροστά σου θα είναι, όταν τον αφήνεις να σε καθορίζει. Στο χέρι σου είναι να αυξομειώνεις το προβάδισμά του και εννίοτε όχι απλά να τον προσπερνάς, αλλά να τρέχεις μόνος σου. Για παράδειγμα υπάρχουν καταστάσεις που ζεις και σε κάνουν να αισθάνεσαι την απουσία του χρόνου. Σ εκείνο το σημείο ο χρόνος δεν προηγείται, σ εκείνο το σημείο ο χρόνος δεν υφίσταται. Η ζωή μας είναι ένα ανθρωποχρονοκηνυγητό στο οποίο εκτός ελαχίστων περιπτώσεων ο άνθρωπος έρχεται δεύτερος, γιατί πολλοί λίγοι είναι αυτοί που έχουν τα κότσια να βάλουν το χρόνο στο περιθώριο.. Το παρήγορο είναι ότι σ αυτή την κούρσα υπάρχουν και γεγονότα που πατάνε pause στο χρόνο... Σαν ένα μπουκαλάκι με νερό για έναν μαραθωνοδρόμο. Ένα βλέμμα, ένα δώρο, μια είδηση, μια ελεύθερη στιγμή με λίγα λόγια... Όσο περισσότερες τέτοιες βιώνεις, τόσο περισσότερο ζεις κι αφήνεις το χρόνο να μετράει για τους άλλους που ακόμη τον κηνυγάνε... Εξέλιξη θα πει να προχωράς όχι κηνυγώντας το χρόνο, αλλά καλπάζοντας πάνω του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου